Kamila Kasprzykowska Nicość

promotor: dr hab. prof UMK Zdzisław Mackiewicz
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Wydział Sztuk Pięknych

biografia


Urodzona 22 grudnia 1994 roku w Płońsku. Absolwentka kierunku Grafika na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dyplom artystyczny z Animacji w Pracowni Grafiki Multimedialnej wyróżnieniem zrealizowany został pod kierunkiem dr hab. Zdzisława Mackiewicza, prof. UMK oraz część uzupełniającą z Grafiki w Pracowni Grafiki Warsztatowej pod opieką dr hab. Marka Zajko, prof. UMK.

Zajmuje się animacją dwuwymiarową oraz trójwymiarową - tworząc do niej samodzielnie własny podkład muzyczny - grafiką warsztatową, grafiką trójwymiarową, projektowaniem graficznym oraz malarstwem i rysunkiem.

 

autokomentarz

Link do Pracy Dyplomowej: https://www.youtube.com/watch?v=uvtRpmfCh9A&feature=youtu.be

Nicość jest tematem od wielu lat przeze mnie eksplorowanym. Tak określiłam dominującą czerń. Niemalże przytłaczającą. Jednakże niecałkowitą. Także towarzyszący jej obraz abstrakcyjny jest moim poszukiwaniem w zakresie czystej formy obrazu pozbawionej przedmiotowości, gdzie sam staje się samodzielnym bytem. Powstaje szerokie spektrum zabawy formą, szukanie materii i struktur nim towarzyszących. Badam sferę nicości występującej wewnątrz przeciwnemu jej źródłu jakim jest człowiek – jego pustki. Następuje dialog między przeciwnymi sobie definicjami plastycznymi - statycznością czerni a dynamiką bieli, nieograniczoną przestrzenią a zamkniętym obiektem, bytem i jej brakiem. Wydłużone sceny pozwalają na analizę składowych obrazu i wszelkiej detaliczności niezauważalnych przy pełnej dynamice obrazu ruchomego. Towarzyszące pojęcia jak ciemność, dominacja, światłocień oraz sama czerń dają inspiracje i stawiają wyzwanie do poszukiwań odpowiednich środków wyrazu. Początkowo była ona poznawana przy technikach graficznych jak akwatinta czy mezzotinta. Następnie przy pomocy programów do cyfrowego przetworzenia obrazu, gdyż pewne świetlistości, faktury i kształty byłyby czasem niemożliwe do osiągnięcia w tradycyjnych technikach graficznych. Pozyskana cierpliwość, wiedza i świadomość plastyczna została finalnie zmaterializowana i zamknięta. Na dyplom składa się dziewiętnaście scen. Surowe trójwymiarowe obiekty zrenderowałam w programie Maxon Cinema4D. Poddałam deformacji w Adobe After Effects. Każdą scenę zamknęłam w jedną, wspólną figurę. Na koniec całość scaliłam w Adobe Premiere Pro. Zdublowana, nakładająca się fragmentarycznie, niemalże dziesięciominutowa zapętlona sekwencja ma ostatecznie stawiać widza w bezwzględnej ciszy, otaczającej ciemności przed wyzwaniem odczucia finalnej esencji formy.