Najlepszy Dyplom

biografia

Anna Świerkosz – ur. 1990 r. Ukończyła Akademię Sztuk pięknych w Katowicach. Dyplom nagrodzony medalem obroniła w 2017 r. w Pracowni druku wklęsłego prof. dr hab. Jana Szmatlocha. Aneks dyplomu zrealizowała w Pracowni druku wypukłego prof. dr hab. Mariusza Pałki. Zajmuje się grafiką, malarstwem, rysunkiem, a także działaniami opartymi na idei oraz tekście. Tworzy projekty w przestrzeni naturalnej, w których podejmuje próby zgłębienia relacji istniejącej pomiędzy człowiekiem a przyrodą. 

Wystawy indywidualne:

• W moich żyłach żywica – Galeria Pojedyńcza, Katowice, 2017

• Wystawa grafik - Kluboczajownia Teoria, Katowice 2017

Wybrane wystawy zbiorowe: 

• Spojrzenia na naturę – Stacja Artystyczna Rynek, Gliwice, 2018

• Najlepsze Dyplomy 2017 (wyróżnienie) – Gdańsk 2017

• Ludzie z metalu – Toruń, 2017

• Ludzie z gumy, Rondo Sztuki – Katowice 2017

• Błąd w grafice, Galeria Engram – Katowice 2016 

• Chorzów, miasto bluesa – Chorzów, 2016

• Rysunki z ksiąg użytecznych – Miejska Biblioteka Publiczna, Jastrzębie Zdrój, 2016

• Oko Judasza, Wieże KWK – Świętochłowice, 2016 

Cykl grafik powstał w technice wklęsłodruku. Temat, który poruszam to wpływ, jaki człowiek wywiera na środowisko przyrodnicze i relacja między nimi. Postawa, jaką przyjmujemy wobec przyrody, jest relacją z samym sobą – każdy człowiek stanowi bowiem jej część i podlega jej prawom. Przedstawione drzewa wyróżniają się na tle innych – są przeznaczone do wycinki, ścięte, czekające na transport do tartaku. Każde z nich opowiada swą historię poprzez znak, jaki posiada na korze. Znaki te stanowią rodzaj blizny, jako wynik spotkania z człowiekiem. W pewnym momencie ich wymiar staje się uniwersalny, dlatego postrzegam je jako metaforę bólu i doświadczania. Projekt ów w dużym stopniu opiera się na bezpośrednim odczuwaniu leśnej rzeczywistości oraz myślach i osobistych wspomnieniach, jakie krążą wokół niej. Powstawaniu grafik towarzyszył eksperyment, który współtworzyła przyroda - umieszczałam obiekty w leśnej przestrzeni przekształconej przez człowieka. Pozostawione w ściółce, przez cały rok ulegały stopniowej destrukcji, powoli wtapiając się w leśną tkankę. Wykonane z linoleum, gipsu i drewna w swej formie przypominały narzędzia, jakich używano podczas pracy w lesie. Fotografie obiektów, wraz mapką miejsca w którym się znajdują, stanowią treść 4 książeczek zatytułowanych kolejno: „Lato”, „Jesień”, „Zima”, „Wiosna”. Do każdej z nich dołączona jest pocztówka dźwiękowa, na której nagrane są wspomnienia mojej babci dotyczące pracy w lesie.